بحران زباله

                                                         به نام خداوند بخشنده مهربان  

 

درباره نویسنده واهداف وبلاگ (Habib_Maheri Environmental Engineer )

حبیب ماهری کارشناس مهندسی محیط زیست، با تجربه، عاشق طبیعت ایران زمین هستم وهدفم بالا بردن فرهنگ زیست محیطی جامعه از طریق فراهم کردن اطلاعات مورد نیاز است. این وبلاگ سعی دارد، مسایل زیست محیطی را مورد نقد وبررسی قراردهد

آزمایشگاه شیمی آب (مرجع و معتمد) سازمان حفاظت محیط زیست

آنالیز و اندازه گیری

پارامترها:

(PH,COD,BOD,TDS,TSS,EC,DO)

قلیائیت کل(کربنات و بیکربنات)

سختی کل،کلسیم،منیزیم،کدورت،دترجنت،کلراید،فسفات،آمونیاک،سولفات،نیترات

ونیتریت.

بخش هوا- منابع ثابت: NO,NO2,CO,CO2,O2,NOx,SO2,CxHy,H2S

منابع سیار: PM10

Web Site

http://bahare-tabiat.blogfa.com

http://bahare-tabiat.blogsky.com

http://www.maheri.8m.com

تماس با بهار طبیعت:

[e-mail]

اطلاعیه

با مشاهده هر گونه تخلفات زیست محیطی،اعم از تخلفات :آلوده نمودن محیط زیست طبیعی یا محیط زیست انسانی،تخریب طبیعت و محیط زیست،حیوان آزاری،فروش و نگهداری  غیر مجاز و غیر قانونی حیوانات،شکاروصید غیرمجاز و زنده گیری وحوش، تخریب محیط زیست ومنابع طبیعی و جنگل و مرتع،ازبین بردن رستنیها.......

حامیان حیوانات و حیات وحش می توانند موارد تخلف را از طریق شماره تماس ارتباطات مردمی ۱۵۴۰ اطلاع دهند.

موارد فوق به استناد مواد 10 و 11 قانون شکار و صید جمهوری اسلامی ایران و ماده 679 قانون مجازات اسلامی جرم محسوب ، ومتخلفین مستوجب تحت تعقیب و مجازات قانونی قرار می گیرند.

از نظر قانونی کارواش از منازل مسکونی چقدر باید فاصله داشته باشد ؟ و اگر از طرف صاحب کارواش اذیت وآزاری به خانواده‌ها شود چه کار باید کرد؟

هر چند بنا بر نظر بعضی حقوقدانان تکالیف قانونی درخصوص برخورد با واحدهای آلاینده به موجب ماده 9 قانون حفاظت و بهسازی محیط‌زیست، همچنین به استناد ماده 11 و تبصره ذیل ماده 10 قانون موصوف،به سازمان حفاظت محیط زیست محول شده است، لیکن بنا بر استدلال دیگر حقوقدانان رسیدگی به این موضوع براساس بند 20 ماده‌ 55 قانون شهرداری‌هاجلوگیری از ایجاد و تأسیس تمامی اماکنی که به نحوی موجب بروز مزاحمت برای ساکنان شهر می‏شوند، جزو وظایف شهرداری‌ها گنجانده شده و شهرداری‌ها را مکلف کرده تا از تاسیس کارگاه‌ها، گاراژهای عمومی، تعمیرگاه‌ها، مراکز دامداری و به‌طور کلی تمامی مشاغلی که به نحوی برای ساکنان شهر ایجاد مزاحمت می‌کنند، جلوگیری کند لذا پیشنهاد می‌شود در بدو امر شکایت خود را در شهرداری و سازمان حفاظت محیط‌زیست مطرح و سپس موضوع را به‌عنوان مزاحمت (از جنبه کیفری) در دادسرای محل وقوع جرم و تحت عنوان رفع مزاحمت (از جنبه حقوقی) در محاکم حقوقی مورد پیگیری قرار دهید.

جریمه بوق بی جا 300 هزار تومان

قانون،علیه رفع آلودگی صوتی

تعیین نرخ آلودگی صوتی، بررسی لایحه هوای پاک ، ماده 29 این لایحه بر مقوله آلودگی صوتی متمرکز است. این ماده می گوید هرگونه آلودگی صوتی به وسیله منابع ثابت و متحرک، ممنوع است و جریمه هایی که برای ایجادکنندگان این آلودگی ها تعیین شده است در مقایسه با گذشته، افزایشی محسوس داشته است

بوق بزنی

آلودگی صوتی اگر از سوی منابع ثابت باشد، جریمه نقدی از یک تا دو میلیون تومان دارد، اما اخم این قانون به منابع متحرک تولیدکننده آلودگی صوتی، هم جدی است.نیروی انتظامی در تبصره یک ماده 29، مکلف شده است راننده وسیله نقلیه موتوری را که به گوش دیگران آسیب می زند در اولین جلسه 100 هزار تومان، در دومین جلسه 200 هزار تومان و در سومین جلسه 300 هزار تومان جریمه کند. در تبصره دوم همان ماده 29 قید شده است که آیین نامه اجرایی این ماده باید در مدت سه ماه از تاریخ ابلاغش تهیه شود و به تصویب هیات وزیران برسد.بر اساس ماده 31 قانون هوای پاک، ناجا و یگان حفاظت از محیط زیست، دو مسئول اصلی برای برخورد با واحدهای آلاینده هستند و وظیفه دارند به عنوان ضابطان دادگستری برای برخورد با واحدهای آلوده کننده، آستین بالا بزنند، اما در این میان مسلما ناجا و بخصوص پلیس راهور، مسئولیت بیشتری دارد.منبع اصلی آلودگی صوتی در شهرها، وسایل نقلیه متحرک مانند موتورسیکلت ها و خودروها هستند و در رتبه دوم، ساخت و سازها و واحدهای صنعتی آلاینده قرار دارند. مردم با این قانون به کودکانشان نیز می آموزند که بدانند بوق، وسیله سلام و احوالپرسی یا خداحافظی نیست؛ هیچ کس حق ندارد برای لذت یا ایجاد هیجان یا ترس، اگزوز وسیله نقلیه اش را دستکاری کند یا از بوق های نامتعارف و غیراستاندارد مثل صدای حیوانات یا شیپور استفاده کند

اصل 50 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران : هر فعالیت اقتصادی وغیر اقتصادی که تخریب غیر قابل جبران بر محیط زیست وارد کند ممنوع است

بحران زباله

در کوچه، خیابان، جاده، رودخانه، دریا، جنگل و... زباله نریزید! بحران زباله همه کشور را فراگرفته و کم‌کم دارد به بحران تبدیل می‌شود.چند سال است فرهنگسازی درباره این که لازم است هر فردی زباله‌ را مدیریت کرده و آن را در محیط اطراف پراکنده نکند، آغاز شده است. در دهه 70 بود که شعار، «شهر ما خانه ما» در همه جا دیده می‌شد. به وسیله تابلوهای بزرگ شهری، برون‌شهری و تبلیغات رسانه‌ای اعم از دیداری، شنیداری و مکتوب. انگار در همان سال‌ها بود که مسئولان کشور متوجه شده بودند که اگر آموزش درباره مدیریت زباله و حفظ محیط زیست را آغاز نکنند به زودی کشور ما با بحران رو‌به‌رو خواهد شد، اما واقعیت این است که معلوم نشد چرا مسئولان از این فرهنگسازی عقب نشستند و روزی چشم باز کردند که جنگل‌ها، رودخانه‌ها، مراکز توریستی و گردشگری، بناهای تاریخی و حتی محله‌ها پر شده بود از زباله! سال گذشته عکسی منتشر شد که نشان می‌داد دریای خزر پرتقال‌هایی که باغداران به دریا ریخته بودند را به ساحل برگردانده بود تا ثابت کند که مردم اصلا به فکر سلامت دریا نیستند.شبکه‌های اجتماعی این ظرفیت را به وجود آورده که گوشه و کنار کشور را به تصویر بکشد و فعالان محیط زیست مدام عکس‌هایی را به اشتراک می‌گذارند که دیدن آنها مایه شرمساری است. عکس‌هایی که نشان می‌دهد برای مردم امروز دیگر شهر ما خانه ما مفهومی ندارد که اگر داشت آنها مثلا وقتی برای تفریح به بیرون از شهر یا مسافرت می‌روند، ‌پوست میوه، ‌پاکت تنقلات، ته سیگار و... را در محیط اطراف پراکنده نمی‌کنند؛ بلکه آن را در کیسه زباله می‌ریزند و اگر سطل زباله‌ای در دسترس نبود آن را با خود می‌برند و در اولین سطل زباله می‌اندازند. البته فاجعه زمانی بیشتر خود را نشان می‌دهد که مردمی پیدا می‌شوند که حتی حاضر نیستند زباله‌های خود را در سطل آشغال بریزند و گاهی عکس‌هایی دیده می‌شود که اطراف سطل زباله پر از آشغال است و داخل آن خالی یا اندکی آشغال دارد

کمپین‌های مردمی؛ حرکتی رو به جلو

سال قبل کمپینی راه افتاد که مردم را تشویق می‌کرد که در زمان رانندگی بین خطوط برانند. این حرکت آن‌قدر فراگیر شد که پلیس راهنمایی و رانندگی برچسب‌هایی تهیه کرد و روی شیشه عقب ماشین‌های پلیس چسباند تا مردم را به این کار خوب تشویق کند، بعد از پلیس، تاکسیرانی هم در این راه پیشقدم شد و هنوز هم برچسب بین خطوط برانیم را روی تاکسی‌ها می‌توان دید. نکته جالب اینجاست که برخی از مردم عادی هم از این برچسب‌ها تهیه کرده‌اند. این حرکت با استقبال روبه‌رو شد چون مردم باور کردند که اگر بین خطوط برانند با ترافیک کمتری درگیر می‌شوند! ‌لبته ناگفته نماند پویش بین خطوط برانیم نباید به حرکتی منفعل تبدیل شود و باید به روش‌های تازه‌ باز هم ادامه یابد تا در ذهن و رفتار مردم نهادینه شود و گرنه همان اتفاقی برایش می‌افتد که برای شعار شهر ما خانه ما افتاد!حرکت و پویش بین خطوط برانیم می‌تواند برای نریختن زباله در محیط شهری نیز کاربردی شود. بحران آلودگی محیط زیست آن‌قدر جدی است که به نظر می‌رسد بهتر است هر گوشه و کنار کشور پر شود از هشدار‌هایی مبنی بر نریختن زباله. اتومبیل‌ها و خودروهای عمومی بهترین وسیله تبلیغ این رفتار شخصی و فرهنگسازی است.رسانه‌ها نیز باید فرهنگسازی در این زمینه را به حرکتی ملی تبدیل کنند، حرکتی که پایانی برای آن نمی‌توان متصور بود. البته مدارس می‌توانند در این زمینه پیشرو و تاثیرگذار وارد عمل شوند. یادمان هست چند سال قبل پلیس جریانی به نام همراه پلیس را شروع کرد و از بچه‌ها و دانش‌آموزان خواست که مانند پلیس مراقب رانندگی والدین و بزرگ‌ترها باشند و اگر آنها خلافی مرتکب شدند آن را گوشزد کنند و حتی به آنها برگه‌هایی شبیه برگ جریمه هم داد تا در صورت خلاف رانندگی پدرانشان از او پیتزا جریمه بگیرند! این حرکت نیز بسیار تاثیرگذار بود، اما به مرور کمرنگ شد و دیگر مثل سابق اثرگذاری ندارد

الگوبرداری از کشورهای موفق

شبکه‌های اجتماعی اخبار و اتفاقات دنیا را به سرعت مخابره می‌کند. یکی از عکس‌هایی که در این شبکه‌ها زیاد می‌چرخد و درباره آن صحبت می‌شود، عکسی است که دانش‌آموزان ژاپنی را نشان می‌دهد که در حال تمیز کردن مدرسه هستند. گویا در پایان ساعت کار مدرسه،دانش‌آموزان موظف هستند کلاس‌‌ها و مدرسه را تمیز کنند این کار باعث می‌شود بچه‌ها خودشان مدیر و ناظم خودشان شوند و در طول روز در محیط مدرسه آشغال نریزند.گفته‌ای هست که تاکید می‌کند برای هر تغییر بزرگ اجتماعی باید هر فردی از خودش شروع کند. برای جلوگیری از نابودی محیط زیست هم هر ایرانی باید خودش را مراقب و ناجی محیط‌زیست بداند، خودش آشغال نریزد و به دیگران هم توصیه کند و هشدار دهد که این کار زشت و نابودگر را انجام ندهند.فعالان محیط زیست مدتی است جمع‌آوری زباله را شروع کرده‌اند، آنها به جاهای مختلف می‌روند و زباله‌هایی که مردم در طبیعت ریخته‌اند را جمع‌آوری می‌‌کنند، این کار به عنوان یک حرکت نمادین خوب است و می‌تواند گوشزدی برای مردم عادی باشد، اما فراگیری زیادی ندارد و برای چند روزی مردم را متاثر خواهد کرد، اما روی رفتار آنها تاثیر عمیق و کاربردی نخواهد داشت. در این باره دولت باید موثرتر وارد موضوع شود و نصب سطل زباله در طبیعت را در دستور کار قرار دهد. درست است که رها کردن زباله مثلا در جنگل کار بسیار اشتباهی است، اما واقعیت این است که در همین جنگل که حالا به مکان تفریحی تبدیل شده، چند سطل زباله وجود دارد که مردم در آنها آشغال بریزند یا حتی در ساحل دریا و... .به هر حال تک‌تک ما موظفیم محیط زیست خود را تمیز نگه داریم، هم برای خودمان و هم برای نسل آینده که تنها یک کره و زمین، ‌دریا و کوه محدودی برای زیستن در اختیار دارد