روزهای سیاه حیوانات آزمایشگاهی

به نام خداوند بخشاینده مهربان 

 

درباره نویسنده واهداف وبلاگ (Habib_Maheri Environmental Engineer )

حبیب ماهری کارشناس مهندسی محیط زیست، با تجربه، عاشق طبیعت ایران زمین هستم وهدفم بالا بردن فرهنگ زیست محیطی جامعه از طریق فراهم کردن اطلاعات مورد نیاز است. این وبلاگ سعی دارد، مسایل زیست محیطی را مورد نقد وبررسی قراردهد

آزمایشگاه شیمی آب (مرجع و معتمد) سازمان حفاظت محیط زیست

آنالیز و اندازه گیری

پارامترها:

(PH,COD,BOD,TDS,TSS,EC,DO)

قلیائیت کل(کربنات و بیکربنات)

سختی کل،کلسیم،منیزیم،کدورت،دترجنت،کلراید،فسفات،آمونیاک،سولفات،نیترات  

ونیتریت.

بخش هوا- منابع ثابت: NO,NO2,CO,CO2,O2,NOx,SO2,CxHy,H2S

منابع سیار: PM10

 :Web Site

http://bahare-tabiat.blogfa.com

http://bahare-tabiat.blogsky.com  

http://www.maheri.8m.com

تماس با بهار طبیعت: 

 [e-mail] 

              

  

 

  بهار طبیعت 

روزهای سیاه حیوانات آزمایشگاهی  

 

ساعت 3 بامداد است و در آزمایشگاه فیزیولوژی تولیدمثل ماهی منتظرم تا ماده بیهوشی اثر کند و ماهی قرمز کوچولو بیهوش شود. از پودر گل میخک برای بیهوش کردنشان استفاده می کنم؛ ماهی چموشی که با تقلای زیاد به زحمت در ماده بیهوشی قرارش دادم، حالاآهنگ تنفس اش کندتر می شود و کم کم به پهلو می افتد و بیهوش می شود. بسرعت از آب بیرون می آورمش و پس از ثبت طول و وزن، با سرنگ یک میلی لیتر از خونش را برای سنجش های هورمونی خارج می کنم؛ با خود فکر می کنم این ماهی قرمز کوچولو مگر چقدر خون دارد که یک میلی لیترش را من بگیرم؟! شکمش را از مخرج تا زیر گلو می شکافم تا تخمدان و کبد و کلیه اش را در ماده فیکس کننده قرار دهم.شکم قریب به 200 ماهی را شکافته ام، اما همچنان دلم به درد می آید از دیدن این صحنه. شرمسارم که ناچارم برای بررسی اثر دارویی که ساخته ام، ده ها و شاید صدها ماهی را با دست های خودم قربانی کنم. فقط با این فکر که قرار است این دارو موجب رشد و تکامل سریع تر تخمدان عموزادگان همان ماهی شود و تلاشی است برای یافتن روشی برای حفظ نسل ماهیان در خطر انقراض، خود را تسکین می دهم.پس از خارج کردن اندام ها، نگاه به قلب کوچک و در حال تپش ماهی مرده دوباره وجدانم را می لرزاند؛ خون ماهی تقریبا از دست رفته و لاشه اش برجا مانده، اما همچنان سیستم عصبی خودکار و عضلات قلبی که رگ هایش بریده شده هوا را به جای خون پمپاژ می کند. این سرنوشت مشابهی است که هر روز برای هزاران موش و خرگوش بی گناه و حتی گونه های مختلف گیاهی با وجود رعایت بیشترین استانداردهای اخلاق علمی در کشتن حیوانات هنگام آزمایش ها رخ می دهد تا لبه مرز دانش زیست شناسی پیشتر برود. همیشه از خود پرسیده ام، چرا علم راه اخلاقی تری برای نجات حیوانات از دست ما پیدا نمی کند؟امروز خبری را در خبرگزاری مهر دیدم که بی نهایت خوشحالم کرد؛ دکتر امیر صنعتی نژاد که از محققان ایرانی دانشگاه هاروارد است از تحقیقاتش در زمینه تست دارو بر اندام های مجازی خبر داده و گفته: در آینده نه چندان دور، طراحی سیستم های اندام بدن بر تراشه می تواند جایگزین تست داروها بر سلول ها و تست روی حیوانات آزمایشگاهی شود. او همچنین از فعالیت محققان ایرانی در داخل کشور نیز در این حوزه خبر داده است که مربوط به سامانه های بیومیکروالکترومکانیک می شود. یک فناوری چند رشته ای که نیاز دارد تا به جنبه های مختلفی از جمله مهندسی، پزشکی و زیست شناسی پرداخته شود.صنعتی نژاد از این که شاید محققان ایرانی رشته های مختلف نتوانند با هماهنگی یکدیگر تحقیقات این حوزه را با سرعت بیشتر و همگام با پژوهش ها در کشورهای صنعتی پیش ببرند، نگران است.حالابه نظر می رسد روزهای سیاه حیوانات آزمایشگاهی به پایان نزدیک می شود.