پیش‌بینی‌ آب‌ و‌ هوا

به نام خداوند بخشاینده مهربان 

 

درباره نویسنده واهداف وبلاگ (Habib_Maheri Environmental Engineer )

حبیب ماهری کارشناس مهندسی محیط زیست، با تجربه، عاشق طبیعت ایران زمین هستم وهدفم بالا بردن فرهنگ زیست محیطی جامعه از طریق فراهم کردن اطلاعات مورد نیاز است. این وبلاگ سعی دارد، مسایل زیست محیطی را مورد نقد وبررسی قراردهد

آزمایشگاه شیمی آب (مرجع و معتمد) سازمان حفاظت محیط زیست

آنالیز و اندازه گیری

پارامترها:

(PH,COD,BOD,TDS,TSS,EC,DO)

قلیائیت کل(کربنات و بیکربنات)

سختی کل،کلسیم،منیزیم،کدورت،دترجنت،کلراید،فسفات،آمونیاک،سولفات،نیترات  

ونیتریت.

بخش هوا- منابع ثابت: NO,NO2,CO,CO2,O2,NOx,SO2,CxHy,H2S

منابع سیار: PM10

 :Web Site

http://bahare-tabiat.blogfa.com

http://bahare-tabiat.blogsky.com  

http://www.maheri.8m.com

تماس با بهار طبیعت: 

 [e-mail] 

              

  

 

  بهار طبیعت
 

پیش‌بینی‌ آب‌ و‌ هوا در ‌2700 سال پیش 

 

فکر نکنید با آمدن رادیو و تلویزیون و همه‌گیر شدن ‌آن، خبررسانی و آگاه‌سازی مردم از شرایط آب و هوا در روزهای آینده مورد توجه قرار گرفت. از ابتدای تاریخ همیشه میل به دانستن آینده و این که چه اتفاقاتی رخ خواهد داد، یکی از آرزوهای بشر بوده است. به همین دلیل، انسان از قرن ها پیش، زمانی که از ابتدایی ترین ابزار ارتباطی محروم بود، سعی در پیش بینی وضع جو داشته و این علم سابقه ای دیرینه دارد. 650 سال پیش از میلاد مسیح، بابلی ها به کمک الگوهای قرارگیری ابر ها در آسمان و از روی ستاره ها سعی در پیش بینی وضع آب و هوا و آغاز فصل گرم یا سرد داشته اند. سال ها بعد یعنی 340 سال پیش از میلاد، ارسطو در رساله ای نظریه هایی از مبحث وضع جوی کره زمین و علم هواشناسی را تشریح کرد. بعد از ارسطو یکی از شاگردان وی به نام ثئوفراستوس کتابی با موضوع پیش بینی وضع آب و هوا گردآوری کرد با نام نشانه ها. بجز این، دانشمندان معروف چینی ها نیز اقدامات مهمی در این حوزه از خود به جا گذاشته اند که سابقه آن به 300 سال پیش از میلاد مسیح بازمی گردد، یعنی درست زمانی که ستاره شناس های هندی بیکار ننشسته بودند و روش های پیش بینی هوا را آزمایش می کردند. اما 904 سال پس از میلاد مسیح، ابن وحشیه دانشمند شیمیدان عراقی صحبت از پیش بینی آب و هوا از روی تغییرات جوی و نشانه های نجومی به میان آورد و برای مثال درباره پیش بینی بارش باران از روی فازهای ماه و حرکات بادها صحبت کرد. با نگاهی به گذشته استنباط می شود پیش بینی شرایط آب و هوا از همان دوران باستان اهمیت داشته ولی تمامی دستاورد و تلاش بشر محدود یا بهتر است بگوییم برآمده از مشاهدات عینی بوده تا بهره گیری از ابزار دقیق علمی. برای مثال در آن زمان پنداشته می شد که قرمزی تند لحظه غروب خورشید یعنی هوایی آفتابی و صاف در روز بعد! این فرضیات و تفکرات طی سال ها و قرن ها سینه به سینه منتقل می شد و علم هواشناسی را به وجود آورد. امروزه نه تنها نمی توان به آن باورها و علم مردمان آن زمان اتکا کرد بلکه بسیاری از مصادیق آن به کلی رد شده است. 

روش های نوین 

قرن ها زمان لازم بود تا روش های نوین علم هواشناسی ظهور کند که آن هم به واسطه اختراع تلگراف حاصل شد. تا پیش از این اختراع، سریع ترین فاصله زمانی برای انتقال و به اشتراک گذاشتن اطلاعات هواشناسی تا شعاع 160 کیلومتر در روز آن هم طی شرایط ایده آل بوده که از راه خشکی و آب معمولا بین 60 تا 120 کیلومتر در هر روز کاهش پیدا می کرده است. اواخر دهه 1840 تلگراف باعث شد اطلاعات به دست آمده از یک منطقه بسرعت تا شعاع بسیار گسترده تری منتشر و پیش بینی ها به جای شواهد عینی و زودگذر براساس داده های دقیق و بلندمدت انجام شود. در این میان اقدامات دو افسر نیروی دریایی انگلیس را نمی توان در تکامل و پایه گذاری علم هواشناسی امروز بی تاثیر قلمداد کرد. گرچه بوفورت و فیتسروی در امور دولتی مشغول بودند، اما تلاش هایشان مورد توجه نیروی دریایی آن زمان قرار گرفت و کم کم مبنای علم هواشناسی عصر حاضر شد. بوفورت مقیاس اندازه گیری تجربی سرعت باد را مطرح کرد که از آن در مقاله هایش استفاده می کرد. او به کمک یکی از دوستانش ذخیره سازی اطلاعات هواشناسی در 200 ایستگاه گارد ساحلی بریتانیا را توسعه داد. سال 1854 میلادی فیتسروی به ریاست اداره جدیدی در بریتانیا منصوب شد. وظیفه این اداره جمع آوری داده های هواشناسی از دریا و هدایت ملوانان کشتی ها بود. بر این اساس تمام ملوانان وظیفه داشتند از اطلاعات هواشناسی استفاده کنند و با استفاده از ابزاری که در اختیارشان قرار داده شده بود، محاسباتی انجام دهند که به صورت علمی از شرایط جوی آگاهی پیدا کنند. توفان سهمگینی که سال 1859 منجر به ناپدید شدن کشتی مجلل انگلیسی شد، بهانه ای شد تا فیتسروی نقشه هایی ترسیم کند که وی آنها را نقشه های پیش بینی آب و هوا می نامید. 15 ایستگاه زمینی برپا شد تا روزانه اطلاعات هواشناسی را با تلگراف برای وی ارسال کند که همین سیستم بعد ها خود تبدیل به یک هشداردهنده برای تندبادها شد. یک سال بعد، از این سیستم در بندرگاه های اصلی استفاده شد تا باد های شدید را که توفان تلقی می شد، به مردم هشدار دهد. این پیشرفت ها رفته رفته منجر به گسترش و تراکم روزافزون شبکه تلگراف در دهه 1870 میلادی شد که انتشار سریع تر هشدارهای هواشناسی را مقدور می کرد. همچنین این ارتباط ها منجر به توسعه شبکه نظارتی شد که داده های به دست آمده از آن به تحلیل وضع آب و هوا کمک می کرد. برای این که اطلاعات دقیق و کاربردی شود، اصطلاح های یکپارچه ای برای تشریح حالت های گوناگون تالیف شد و اواخر سده 1800 یک اطلس بین المللی جامع هواشناسی به وجود آورد. 

ریاضیات در خدمت پیش بینی آب و هوا 

پیشرفت های به دست آمده از درک حالت های جوی منجر به ظهور علم نوین هواشناسی و استفاده از ریاضیات در این رشته شد. سال 1922 دانشمندی به نام ریچاردسون پیش بینی وضع آب و هوا را با کمک فرآیند های عددی مطرح کرد. او شرح داد که چطور روابط به ظاهر کوچکی در معادلات دینامیک جریانات جوی را کنترل می کند و تا آن موقع نادیده گرفته می شده است. او با استفاده از روش ها و معادلاتی که به واسطه ریاضیات ابداع کرده بود، به اعداد و محاسبات طولانی رسیده بود که پیش بینی شرایط آب و هوایی را تا حد زیادی ممکن کرده بود، اما نیاز به ماشین وجود داشت تا کارها سهل و سریع شود که اختراع کامپیوتر باعث تحولی شگرف در این علم شد.