دایناسورهای شناگر

 تو نه از زنگی، نه از رومی حسین / چهارده قرن است مظلومی حسین 

 به نام خداوند بخشاینده مهربان 

 

درباره نویسنده واهداف وبلاگ

حبیب ماهری کارشناس ومشاور امور محیط زیست، با 30 سال سابقه وتجربه، عاشق طبیعت ایران زمین هستم وهدفم بالا بردن فرهنگ زیست محیطی جامعه از طریق فراهم کردن اطلاعات مورد نیاز است. این وبلاگ سعی دارد، مسایل زیست محیطی را مورد نقد وبررسی قراردهد

آزمایشگاه شیمی آب (مرجع و معتمد) سازمان حفاظت محیط زیست

آنالیز و اندازه گیری

پارامترها:

(PH,COD,BOD,TDS,TSS,EC,DO)

قلیائیت کل(کربنات و بیکربنات)

سختی کل،کلسیم،منیزیم،کدورت،دترجنت،کلراید،فسفات،آمونیاک،سولفات،نیترات  

ونیتریت.

بخش هوا- منابع ثابت: NO,NO2,CO,CO2,O2,NOx,SO2,CxHy,H2S

منابع سیار: PM10

 :Web Site

http://bahare-tabiat.blogfa.com

http://bahare-tabiat.blogsky.com  

http://www.maheri.8m.com

تماس با بهار طبیعت: 

 [e-mail] 

                        

               

  بهار طبیعت   

دایناسورهای شناگر 

 

جای چنگال‌های غیرعادی که در ته رودخانه‌ای در چین باقی‌مانده است، نشان می‌دهد دایناسورها می‌توانستند مسیرهای طولانی را شنا کنند. جای پاهای فسیل شده از جانوران عصر کراتاکئوس تشخیص داده شده که شامل دایناسور غول‌پیکر و گردن‌بلند است. محققان کشف کرده‌اند که جای چنگال‌های پیدا شده، نشان از توالی چپ به راست و راست به چپ هماهنگ‌شده‌ای می‌دهد. آنچه از خراش‌ها باقی‌مانده، جای دو پای دایناسوری است که نشان می‌دهد این جانور در طول این رودخانه شنا می‌کرده و در جایی که عمق آب کمتر بوده، شست پاهایشان ته رودخانه را لمس می‌کرده است. فاصله بین هر دو رد پنجه پشت سر هم، حدود 15 متر اندازه‌گیری شده است که به گفته محققان، بر توانایی این دایناسور در شنا با حرکات هماهنگ شده پا را نشان می‌دهد. حدس زده می‌شود که جای پنجه‌های کشف شده متعلق به دایناسور گوشتخواری از خانواده تروپاد است که طبق برآورد انجام شده ران آن تقریبا یک متر طول داشته است. این رودخانه که برای بیش از صد میلیون سال اسرار شنای ماهرانه دایناسورها را در سینه خود حفظ کرده بود، هنوز هم جایی در میان استان ژچوآن در جنوب کشور چین جاری است. جاپاهای فسیل شده بسیار ناهموار و در برخی موارد از گل پر شده است. این موضوع نشان می‌دهد که در زمان دایناسورها این رودخانه گاهی کم‌آب یا حتی خشک می‌شده و زمانی سیلاب‌های خروشان، آن را به گذرگاهی تندرو برای جابه‌جایی در طول رودخانه تبدیل می‌کرده است. احتمالا در دوران پرآبی دایناسورهایی را دیده که خود را به دست جریان قوی آب رودخانه سپرده‌اند تا در جستجوی غذا، راهی سرزمینی در پایین دست شوند. در کف این رودخانه جا پاهای زیادی از تروپادها و سوروپادهای چهارپای غول‌پیکر (سوسمارهای عظیم‌الجثه و گیاهخواران دوران کرتاسه و ژوراسیک) پیدا شده است. به همین دلیل محققان این رودخانه را «بزرگراه آبی دایناسورها» نامیده‌اند. البته صرفا بر پایه جای پنجه‌های باقیمانده از دایناسورها در بستر رودخانه نمی‌توان بدقت هویت دایناسوری که صد میلیون سال پیش در آب این رودخانه شنا می‌کرده است، تشخیص داد، اما پژوهشگران فکر می‌کنند صاحب این پنجه‌های قوی می‌توانسته تیرانوسور (دایناسوری گوشتخوار از دوره کرتاسه) یا سینوکالیوپتریکس (دایناسور گوشتخواری با سه متر ارتفاع که بزرگ‌ترین دایناسور شناخته شده از نوع خود تا به امروز است) باشد. دانشمندان از شواهدی که از قبل به دست آمده می‌دانستند که هر دوی این شکارچیان خونخوار صدها میلیون سال پیش در این منطقه از چین زندگی می‌کردند. 

منبع: 

 sciencedaily