تکامل پس از انقراض

 به نام خداوند بخشاینده مهربان 

 

درباره نویسنده واهداف وبلاگ

حبیب ماهری کارشناس ومشاور امور محیط زیست، با 30 سال سابقه وتجربه، عاشق طبیعت ایران زمین هستم وهدفم بالا بردن فرهنگ زیست محیطی جامعه از طریق فراهم کردن اطلاعات مورد نیاز است. این وبلاگ سعی دارد، مسایل زیست محیطی را مورد نقد وبررسی قراردهد

آزمایشگاه شیمی آب (مرجع و معتمد) سازمان حفاظت محیط زیست

آنالیز و اندازه گیری

پارامترها:

(PH,COD,BOD,TDS,TSS,EC,DO)

قلیائیت کل(کربنات و بیکربنات)

سختی کل،کلسیم،منیزیم،کدورت،دترجنت،کلراید،فسفات،آمونیاک،سولفات،نیترات  

ونیتریت.

بخش هوا- منابع ثابت: NO,NO2,CO,CO2,O2,NOx,SO2,CxHy,H2S

منابع سیار: PM10

 :Web Site

http://bahare-tabiat.blogfa.com

http://bahare-tabiat.blogsky.com

تماس با بهار طبیعت: 

 [e-mail] 

 

               

  بهار طبیعت  

تکامل پس از انقراض 

یک تیم بین المللی از دانشمندان با تشریح فسیل بازیابی شده مربوط به یک شکارچی دریایی به​طول 9 متر که سال 2010 در صحرای نوادا کشف شد، نشان داده اند این شکارچی که بالای زنجیره غذایی دریایی قرار داشته از طعمه هایی به اندازه خودش تغذیه می کرده است. دانشمندان نام این فسیل 244 میلیون ساله را که ملقب به سلطان مارمولک خور دریا بوده تالاتورکان سوروفاگیس گذاشته اند. این موجود از نمایندگان اولیه ایکتیوساروس ها بوده است. ایکتیوساروس ها خزندگان دریایی بوده اند که در زمان دایناسورها زندگی می کرده و حدود 160 میلیون سال در اقیانوس ها پرسه می زدند. این خزندگان دارای جمجمه های بزرگ و آرواره های مسلح به دندان های بزرگ بسیار پیشرفته برای شکار و تکه تکه کردن دیگر خزندگان دریایی در دوران تریاسه بوده اند. از آنجا که این شکارچی قادر به تغذیه از حیواناتی به اندازه خودش بوده می توان آن را با نهنگ های قاتل امروزی مقایسه کرد. شایان ذکر است تنها هشت میلیون سال پیش از ظهور تالاتورکان، انقراض شدیدی که در انتهای دوره پرمین به​وقوع پیوست 80 تا 96 درصد از گونه های ساکن اقیانوس ها را به کلی از بین برده و به نابودی کشاند، اما ظهور یک شکارچی مانند تالاتارکان، بازیابی سریع و تکامل ساختار اکوسیستم های مدرن پس از انقراض را نشان می دهد. هر روز ما در مورد تنوع زیستی سیاره خودمان که شامل گونه های زنده و گونه های فسیل شده و اکوسیستم های آنهاست بیشتر از قبل یاد می گیریم. این یافته جدید توصیفی از استقرار یک ساختار اکوسیستمی جدید و پیشرفته تر در زمین پس از انقراض گونه های دریایی است. کشف فسیل جانورانی نظیر تالاتورکان به ما کمک می کند به درک پویایی از تکامل سیاره زمین دست یافته و در نهایت به نقشی که انسان بر محیط زیست امروزی داشته است، برسیم؛ دکتر ریپل معتقد است این کشف مثال خوبی است که نشان می دهد چگونه به منظور روشن کردن آینده باید به مطالعه گذشته بپردازیم. فسیل ایکتیوسور از بخشی که امروز به​عنوان رشته کوه های دور دست در مرکز نوادا شناخته می شود، به​دست آمده است. اکثر بخش های بدن این جانور مانند جمجمه (بجز قسمت جلوی پوزه)، بخش هایی از باله و ستون فقرات تا انتهای دم کاملاسالم و دست نخورده باقی مانده بود. گروه محققان به مدت سه هفته مشغول درآوردن بقایای این خزنده از درون خاک بودند و سپس به​وسیله بالگرد و کامیون این بقایای ارزشمند را به خارج از نوادا منتقل کردند. 

منبع: 

 phys.org