مورچه انفجاری ، موش‌ها به هم خبر می‌دهند (رت)

 به نام خداوند بخشاینده مهربان 

 

درباره نویسنده واهداف وبلاگ

حبیب ماهری کارشناس ومشاور امور محیط زیست، با 30 سال سابقه وتجربه، عاشق طبیعت ایران زمین هستم وهدفم بالا بردن فرهنگ زیست محیطی جامعه از طریق فراهم کردن اطلاعات مورد نیاز است. این وبلاگ سعی دارد، مسایل زیست محیطی را مورد نقد وبررسی قراردهد

آزمایشگاه شیمی آب (مرجع و معتمد) سازمان حفاظت محیط زیست

آنالیز و اندازه گیری

پارامترها:

(PH,COD,BOD,TDS,TSS,EC,DO)

قلیائیت کل(کربنات و بیکربنات)

سختی کل،کلسیم،منیزیم،کدورت،دترجنت،کلراید،فسفات،آمونیاک،سولفات،نیترات  

ونیتریت.

بخش هوا- منابع ثابت: NO,NO2,CO,CO2,O2,NOx,SO2,CxHy,H2S

منابع سیار: PM10

 :Web Site

http://bahare-tabiat.blogfa.com

http://bahare-tabiat.blogsky.com

تماس با بهار طبیعت: 

 [e-mail] 

 

               

  بهار طبیعت 

نوروز 139۲

سال نو، آغاز بهار طبیعت مبارک

نوروزتان پیروز باد

تندرست وکامیاب باشید 

 

عجیب‌ترین سیستم‌های دفاعی در طبیعت (مورچه انفجاری)

 

حیوانات دنیای بزرگی دارند و هر کدام از اعضای این دنیا ویژگی های منحصر به فردی دارند که باعث می شود تا در حیات وحش به راحتی زندگی کنند و مشکلی نداشته باشند. یکی از ویژگی هایی که به موجودات مختلف قدرت رویارویی با مشکلات را می دهد سیستم دفاعی است. سم های مختلف و یا پنجه های کشنده از جمله مهمترین سیستم های دفاعی هستند. در میان حیوانات البته برخی سیستم های بسیار ساده و یا عجیبی دارند که بد نیست با آن ها آشنا شوید: 

مورچه انفجاری 

یکی از شیوه های بسیار عجیب برای دفاع شخصی در میان حیوانات مخصوص مورچه انفجاری است که بیشتر در مالزی دیده می شود. این مورچه بدنی بزرگ همراه با دانه های انفجاری دارد که باعث می شود با احساس کردن خطر خودش را منفجر کند. این انفجار البته همراه با خارج شدن ماده ای سمی است که می تواند انسان ها را کمی گیج و البته حیوانات کوچک را بکشد. 

موش‌ها به هم خبر می‌دهند (رت) 

همان‌طور که همه، رم را با کبوترهای اهلی‌اش می‌شناسند، بنگلور را با میمون‌هایش، نیویورک را با سنجاب‌هایش، گوتنبرگ را با گوزن‌های قطبی‌اش و کیپ‌تان را با کوسه‌هایش؛ خیلی‌ها، بخصوص مردم کشور خودمان، تهران را با موش‌هایش می‌شناسند. شمار موش‌های تهرانی دقیقا مشخص نیست، هر جفت نر و ماده موش، بتوانند هر سه ماه یک‌بار ده موش به جمعیت موش‌ها اضافه کنند، حتما شمار آنها، چند برابر شهروندان پایتخت است. تاکنون طرح‌های مختلفی برای مبارزه با موش‌های تهرانی انجام شده است، اما هنوز هم موش‌هایی که به دنبال هم در جوی‌ها و باغچه‌های حاشیه پیاده‌رو‌ها می‌دوند به تهرانی‌ها می‌فهماند که این طرح‌ها، چندان کارساز نبوده است. هدف شهرداری از مبارزه با موش‌ها، منقرض‌کردن نسل‌شان نیست، بلکه فقط کنترل جمعیت‌شان است. در طول سه دهه گذشته، شهرداری بارها و بارها با موش‌ها مبارزه کرده است، اما موش‌ها هنوز مشکل تهران هستند. تا وقتی شناسایی کاملی از جمعیت موش‌ها نداشته باشیم نمی‌توانیم برنامه دقیقی برای مبارزه با آن ارائه کنیم. این الگویی است که در بسیاری از کلانشهرهای دنیا برای برنامه‌ریزی دقیق انجام شده است برای مثال در همین سرشماری‌ها مشخص شده است که در لندن هفت میلیون و در نیویورک 28 میلیون موش زندگی می‌کنند. نتایج این سرشماری‌ها نشان داده است که هر شهری سه عنصر آب، غذا و پناهگاه را که سه جزء مورد نیاز برای بقای موش‌هاست داشته باشد، با مشکل ازدیاد جمعیت این جانوران مواجه می‌شود، چه برسد به تهران که شرایط خاصش آن را برای زندگی موش‌ها مناسب تر کرده است. 

شرایط خاص در تهران 

اول این که در شهر ما قسمت اعظم فاضلاب به شکل روان آب در نهرها جاری است چون ما شبکه فاضلاب نداریم. در حالی که در هیچ جای دنیا نهر رو باز به این شکل وجود ندارد. 

نکته دوم این که با مشکل انباشت زباله در خیابان‌های شهر در همه ساعت‌های روز مواجهیم یعنی برخی مردم قوانین را رعایت نمی‌کنند و زباله‌هایشان را در هر ساعتی از روز در خیابان می‌گذارند. 

از سوی دیگر در تهران فعالیت‌های عمرانی که سطح و زیر زمین را به هم مرتبط کند، بسیار زیاد است؛ مثل ساخت مترو یا تونل که باعث می‌شود موش‌ها از زیر زمین به سطح زمین بیایند. 

در حقیقت جانوری که نگران ازدیادش در تهران هستیم موش نیست، رت است که همه به آن موش می‌گویند. این جانور نروژی است و در محموله‌های وارداتی از طریق گمرک به کشور ما آمده است. هنوز هم آنها همراه کالاها می‌آیند و در بندرگاه‌ها شمارشان بسیار زیاد است. رت قابلیت زاد و ولد بالایی دارد به شکلی که هر سه ماه، هر جفت نر و ماده رت می‌توانند ده بچه به وجود بیاورند و این یعنی جمعیت‌شان تصاعدی رشد می‌کند و اگر ما در این مدت انواع روش‌ها را برای مبارزه با رت اعمال نمی‌کردیم باید از در و دیوار، موش بالا می‌رفت. 

مبارزه تلفیقی 

یعنی هم از سم استفاده می‌کنیم، هم از تله‌های تلفیقی و مکانیکی و هم به آنها شلیک می‌کنیم. 

ابتدا با اشعه ماد ون قرمز موش‌ها را شناسایی سپس به آنها تیراندازی. 

گروه ده نفره است و در دو ماه گذشته بیش از 2700 موش کشته‌ شده است. 

موش‌ها نسبت به سم‌های مختلف مقاوم می‌شوند. از طرفی موش وقتی سم می‌خورد پس از مدتی کشته می‌شود. پیدا‌کردن لاشه‌اش سخت است و اگر پیدایش نکنیم عفونی می‌شود و بشدت بیماریزاست و آلودگی محیطی ایجاد می‌کند در حالی که وقتی تیراندازی می‌کنیم همان‌جا لاشه را آهک پاشی می‌کنیم و بعد برای دفن به کهریزک می‌بریم. 

نکته دیگر درباره موش‌ها این است که آنها شبکه اجتماعی قوی دارند و محل‌های سم‌گذاری شده را به هم اطلاع می‌دهند و در محیط سمی باقی نمی‌مانند! یکی از علل مقاوم شدن موش‌ها نسبت به سم این است که اغذیه‌فروشی‌ها در جوی‌ها کاهو می‌ریزند. این موضوع حقیقت دارد‌. کاهو ویتامین k دارد. سم‌های ما ضدانعقادی است و موش را به واسطه خونریزی بدون بهبود می‌کشد، اما این ویتامین باعث می‌شود اثر سم از بین برود. متاسفانه این صنوف در هر ساعتی از روز زباله را در خیابان می‌گذارند و موش‌ها از آن تغذیه می‌کنند. 

انقراض  نسل موش‌ها 

منقرض‌کردن نسل یک جانور از چرخه محیط‌زیست به هیچ وجه درست نیست. هیچ کشوری نمی‌خواهد نسل موش‌ها را بکلی منقرض کند. بسیاری از آفت‌ها مانند کنه روی بدن موش می‌نشینند و اگر موش نباشد به انسان حمله می‌کنند. بنابراین آنها سپر انسان هستند. ما معتقدیم جمعیت موش‌ها را باید کنترل کرد.