آموزشگاه عالی سازمان حفاظت محیط زیست کرج عظیمیه سال ۱۳۵۱

آموزشکده ای به وسعت ایران و رسالتی به بلندای تاریخ طبیعت ،

 وسرچشمه‌ای از سبزی و صداقت

در دامان البرز، جایی که نسیم طبیعت با دل‌های پاک هم‌آواز می‌شود، در سال ۱۳۵۱ جوانه‌ای رویید که نامش «آموزشکده محیط زیست کرج» بود. نهاد مقدسی که نه‌فقط یک مرکز علمی، بلکه مأمن دل‌باختگان زمین، پناه حقیقت‌جویان طبیعت و کانون پرورش پاسداران و حافظان حیات وحش ایران  شد.

در سال‌های نخست، جوانانی با لباس سبز، دل به راهی سپردند که در آن صدای پرندگان، زمزمه رودها، و نفس جنگل‌ها کتاب درسی‌شان بود. آنان به‌عنوان محیط‌بان و افسران محیط‌بان، با غرور و تعهد، پا به عرصه‌ای گذاشتند که مرز میان دانش و دل‌سپردگی را درنوردید.

پس از انقلاب، آموزشکده، با حضور و مدد استادانی فرهیخته و نام‌آشنا از دانشگاه منابع طبیعی تهران، بال گشود و به پرورش کاردانان، کارشناسان و نخبگان محیط زیستی پرداخت. دانش‌آموختگانی که نه‌تنها درس آموختند، بلکه عاشقانه به سازمان خود دل بستند؛ سازمانی که در دل کوه و دشت و در کنار آهو و بلوط، خانه‌شان بود.

این فرزندان زمین، با کوله‌باری از تعهد و تخصص، بدنه سازمان حفاظت محیط زیست را آراستند. هر یک در گوشه‌ای از این خاک پاک، بی‌هیاهو و خالصانه، خاک پای میهن را حفاظت کردند. امروز، بسیاری از آنان به واپسین فصل‌های خدمت رسیده‌اند؛ پُر از تجربه، پُر از خاطره، و همچنان آکنده از شوق خدمت.

آنان محرم‌ترین یاران طبیعت‌اند. از زخم زباله در رود گرفته تا آوای خفته حیات‌وحش، در قلبشان رسوب کرده است. سنگ صبور سازمان‌اند، و ستون‌های ایستادگی در برابر طوفان بی‌تفاوتی‌ها.

باشد که نسل‌های پسین، با نگاهی سپاسگزار، رد پای این سروهای سبز را دنبال کنند، و بدانند که این سرزمین، فرزندان بی‌ادعا اما سربلندی داشته و دارد.