چرا حیوانات حمله می کنند؟

چرا حیوانات حمله می‌کنند؟

دلایل مختلفی برای حمله یک حیوان به انسان می‌توان شمرد. به غیر از مواردی مانند عصبی‌مزاج بودن حیوان که حتی در حیوانات خانگی هم ممکن است دیده شود، معمولا حیوانات بی‌دلیل به انسان حمله نمی‌کنند.
به طور کلی دو مورد اصلی برای حمله حیوان وجود دارد، یکی گرسنگی است یعنی به انسان به‌عنوان طعمه نگاه می‌کنند و دیگر اینکه حیوان از چیزی احساس فشار یا ترس کند یا انسان وارد قلمرو او شود.
گاهی والدین کودکی را در فضای طبیعی کمی دورتر از خود به حال خود می‌گذارند و این فاصله حتا می‌تواند زیاد نباشد. دیده شده در این نوع محیط‌ها عقاب‌های بزرگی که میدان دیدی تا چند کیلومتر دارند، از فاصله دور کودک را می‌بینند و به سرعت او را برمی‌دارند یا اینکه انسان در حریم زندگی کوسه‌ها، کروکودیل‌ها و تمساح‌ها قرار گیرد یا کودکان خردسال وارد حریم مارهای عظیم‌الجثه مانند بوا یا پیتون شوند. در این موارد انسان طعمه حیوان می‌شود.
گاهی حیوانات تحریک می‌شوند. مثلا در مناطق روستایی در دل جنگل، بوی گوشت تازه یا قطرات خونی که از حیوان تازه‌ذبح‌شده می‌ریزد، حیوان را تحریک می‌کند یا حتی غذای خوشبو در ساک دستی یک کودک می‌تواند عامل تحریک و حمله حیوان شود. یا دیده شده عقاب‌های طلایی برای شکار بزغاله‌ها در دیواره‌های صخره‌ها کمین می‌کنند. بی‌اختیاطی نوجوانی که از سر کنجکاوی به آن صخره سرک کشیده شاید باعث حمله عقاب و پرت شدن او از دیواره صخره شود.
درمجموع حملات حیوان به انسان که منجر به مرگ می‌شوند، زیاد نیستند.
موردی که خواهش می‌کنم جدی بگیرید و می‌تواند بسیار آسیب‌رسان باشند، پرندگانی هستند که انسان به آنها نزدیک می‌شود. گونه‌های حواصیل و پلیکان و بوتیمار گردن پنهان دارند، یعنی گردنی که روی هم می‌خوابد و موقع گرفتن طعمه و حمله به آن ناگهان مانند فنری باز می‌شود. این پرندگان را به منزل نیاورید و گول ظاهر آرام آنها را نخورید. این پرندگان نوکی بسیار قوی دارند و حمله آنها به چشم ممکن است باعث کوری شود.
حیوانات حتی در هنگام حمله می‌خواهند از خود دفاع کنند. انسان‌هایی که مورد حمله حیوان قرار گرفته‌اند، معمولا فاصله مطمئن را رعایت نکرده‌اند و بیش از حد به او نزدیک شده‌اند. حتی حیوانات خانگی ناآشنا نسبت به ورود به حریمشان یا لمس برخی قسمت‌های بدن مانند دم یا گوش‌ها بسیار حساسند.
گاهی حیوان حتی یک زنبور وقتی در تنگنا قرار گیرد، مثلا وقتی وارد فضای دربسته خودرو شود، حمله می‌کند. حیوانات اهلی مانند بز یا گوسفند هم در وقت تنگنا می‌توانند خطرناک باشند و حمله کنند. در طبیعت بهتر است کم‌سروصدا حرکت نکنیم تا حیوانات از سر راهمان کنار روند. رها کردن پسمان در کنار جاده‌ها، سبب جذب حیوانات به کناره‌های جاده می‌شود و حیوانی که به هوای غذا به کنار جاده می‌آید، به‌خصوص در فصل سرما ممکن است به انسان حمله کند.
حیوانات در زمان بچه‌آوری بسیار حساسند و در چنین زمانی از نثار جان خود هم دریغ ندارند. پرندگان به انسانی که به تخم‌هایشان در لانه نزدیک شده، حمله می‌کنند. هرگز در طبیعت به بچه‌های تنهای حیوانات نزدیک نشوید چون حتم بدانید مادر در همان نزدیکی است و بی‌شک برای دفاع از فرزندش به شما حمله خواهد کرد. زمان دیگر حساسیت حیوان به‌خصوص گوشت‌خواران، موقع غذا خردن است. این موضوع درمورد سگ‌ها یا گربه‌های خانگی هم صدق می‌کند و یکی دیگر از زمان‌هایی که احتمال حمله می‌رود، وقتی است که حیوان زخمی است و درد دارد.
قدرت حیوانات را دستکم نگیرید. گوسفندی با وزن متوسط قادر است ضربات جدی به انسان وارد کند.
موقع حمله حیوانات، ترس از خود نشان ندهید، ندوید، سعی کنید ظاهر حجیم و محکمی از خود نشان دهید، مثلا دست‌ها را به کمر بزنید و این نکته را هم بدانید که داشتن چوبدست در این مواقع می‌تواند بسیار کمک کند.
در آخر اینکه حتما با راهنمایی خبره به دل طبیعت بزنید و توصیه‌های او را به کار ببندید. قبل از آنکه پا به طبیعت بگذارید، کمی با آن آشنا باشید. در موارد حمله یا صدمات دیگر شوک بسیار اتفاق می‌افتد و می‌تواند خطرناک باشد. طبیعت‌گردان باید بتوانند در مواقع لزوم کمک‌های اولیه را به بیمار برسانند، آرامش کنند و پانسمان‌های اولیه را انجام دهند.
آرزو می‌کنم همواره از طبیعت لذت ببرید و وجودتان بی‌گزند باشد.