حلزون های رنگین کمانی نیامده می روند ، مناطق حفاظت شده یا مناطق شکار آزاد؟

 به نام خداوند بخشاینده مهربان 

 

درباره نویسنده واهداف وبلاگ

حبیب ماهری کارشناس ومشاور امور محیط زیست، با 30 سال سابقه وتجربه، عاشق طبیعت ایران زمین هستم وهدفم بالا بردن فرهنگ زیست محیطی جامعه از طریق فراهم کردن اطلاعات مورد نیاز است. این وبلاگ سعی دارد، مسایل زیست محیطی را مورد نقد وبررسی قراردهد

آزمایشگاه شیمی آب (مرجع و معتمد) سازمان حفاظت محیط زیست

آنالیز و اندازه گیری

پارامترها:

(PH,COD,BOD,TDS,TSS,EC,DO)

قلیائیت کل(کربنات و بیکربنات)

سختی کل،کلسیم،منیزیم،کدورت،دترجنت،کلراید،فسفات،آمونیاک،سولفات،نیترات  

ونیتریت.

بخش هوا- منابع ثابت: NO,NO2,CO,CO2,O2,NOx,SO2,CxHy,H2S

منابع سیار: PM10

 :Web Site

http://bahare-tabiat.blogfa.com

http://bahare-tabiat.blogsky.com  

http://www.maheri.8m.com

تماس با بهار طبیعت: 

 [e-mail] 

                       

               

  بهار طبیعت   

حلزون های رنگین کمانی نیامده می روند  

دانشمندان اخیرا در مناطق کوهستانی تایلند، حلزون های رنگین کمانی را شناسایی کرده اند که متوجه شده اند این موجودات در معرض خطر انقراض قرار گرفته اند. این حلزون ها در هفت گروه مجزا قرار می گیرند که هر کدام به یکی از رنگ هایی هستند که رنگین کمان را می سازند و به همین علت این حلزون ها را رنگین کمانی نامیده اند. جالب این که هر کدام از این گروه از حلزون های رنگین کمانی در کنار هم در یکی از رشته کوه های این منطقه سکونت دارند. این موجودات در شکاف دره ها زندگی می کنند و از حلزون های کوچک تر، لارو دیگر حشرات و همچنین بعضی از گونه های کرم های خاکی تغذیه می کنند. اما متاسفانه این موجودات زیبا و شگفت انگیز به علت این که سکونتگاه آهکی آنها توسط انسان ها تخریب شده، در معرض انقراض قرار گرفته اند. هر یک از حلزون ها از نظر ظاهری دارای ویژگی های اختصاصی است که این موجودات را از همدیگر متمایز می سازد. اکوسیستم های آهکی با توجه به استفاده بیش از اندازه از سنگ آهک در زندگی روزمره انسان ها روبه نابودی است. این روند به این معنی است که تنوع زیستی در این مناطق در معرض خطر است. انقراض گونه های زیستی به عنوان منبعی غنی و ارزشمند از موجودات زنده، زنگ خطری جدی است و باید برای حفظ گونه های زیستی و جلوگیری از انقراض و نابودی این موجودات تصمیمات جدی اتخاذ شود.  

مناطق حفاظت شده یا مناطق شکار آزاد؟ 

وقتی در کمتر از دو ماه سه جاندار آبستن در مناطق حفاظت شده به دست شکارچی ها کشته می شوند، چاره ای نمی ماند جز نوشتن و گلایه از ناکارآمدی سیستم حفاظت از محیط زیست و ناامن بودن مناطق حفاظت شده کشور. نمی خواهیم زحمات محیط بانان کشور را زیر سوال ببریم، چرا که آنها خیلی مواقع از جان خویش مایه گذاشته و برای مبارزه با شکارچیان غیرمجاز بزرگ ترین سرمایه زندگی شان را از دست داده اند. آنچه سبب می شود برخلاف تلاش دوستداران محیط زیست و محیط بانان، ناشکارچی ها به خود جرات دهند به مناطق تحت حفاظت وارد شده و با خیال آسوده لوله اسلحه خود را به سمت جانوران آبستن نشانه رفته و ماشه تفنگ هایشان را بچکانند را باید در جای دیگری جستجو کرد، چراکه مرور خبرهای زیر گواهی است بر ناامن بودن مناطق حفاظت شده کشور. در روزهای پایانی بهمن گذشته ماموران یگان حفاظت محیط زیست مازندران خبر از کشتار دو راس شوکای آبستن در منطقه جنگلی حفاظت شده «بولا» دادند. چند روز بعد یعنی اواسط اسفند هم محیط بانان پارک ملی «بمو» در استان فارس از دستگیری شکارچیان غیرمجازی گفتند که یک راس کل وحشی و یک راس بز وحشی آبستن را سلاخی کرده بودند. اوایل فروردین امسال هم نیروهای یگان حفاظت محیط زیست آمل در حوضه آبریز رودخانه حفاظت شده هراز، شکارچیان غیرمجازی را دستگیر کردند که یک راس بز وحشی آبستن را کشته بودند. از رقم خوردن چنین حوادثی در زمانی کوتاه می توان نتیجه گرفت تا وقتی قانون جریمه های ناچیزی برای صید و شکار در نظر می گیرد، تا وقتی در مناطق حفاظت شده با کمبود محیط بان رو به رو هستیم، تا وقتی حقوق محیط بانان کفاف مخارج زندگی آنها را نمی دهد، تا وقتی محیط بانان تجهیزات لازم برای دفاع از خود و مناطق حفاظت شده را در اختیار ندارند، تا وقتی کمترین تلاشی برای فرهنگ سازی و آگاه کردن مردم نسبت به محیط زیست و اهمیت محافظت از گونه های نادر و در خطر انقراض صورت نمی گیرد و تا وقتی مناطق حفاظت شده برخلاف نامشان محل امنی برای زندگی گونه های جانوری نیست، نباید انتظار داشت آمار کشتار جانوران در محیط زیست کشور کاهش پیدا کند.