استاد آواز حسن زیرک

به نام خدا

"زاد روز 

حنجره ی بی بدیل کوردواری

استاد آواز حسن زیرک"

قلم به ستایش ات در وادی نگارش

و توصیف همچون یک اکابر تازه

به الفبا آشنا شده پهلو زده است تا

شاید کال و نارس آنچه لایق

وصف توست به دیوان ورق خورد .

حال در این مُقال آزمودن

بینش اندیشه ناتمام و خام

به سطوح آورم ولی آنچه در

کمال رهاوردهاست نگرش استادانه ی توست تا دل تنگ باشد و یک دم

آواز حنجره ی نابت رویش طراوت

را به ذهن ها سریز شوق شود تا دمی بیاساید.نام و آواز دلنشین ات بر هیچ کس پوشیده نیست. تلمیح زندگی به

صدای ملکوتی ات مفتاح دل گشودن هاست! هوای بهاری غزلواره ها با

حنجره ات شکوفه می دهد .حضور

نامت در  ردیف و نُت آهنگ ، لطفی ست

که شامل حال قلم است تا کام شیرین

به ماحصل طنین دل انگیزت بر تغزُل

نشیند. شناسنامه ی تو صبح امید

را به تبسم مام میهن کورد سپیدی

مهتاب است! به گل نشستن غنچه های

عشق اینسان راز آواز بر اطلس دامان آسمان

علم برپا کند. دل قطره قطره به لبخند

شورانگیز آواز بکر و بدیع ات شوق

بچکاند. عطر حضورت همچون لالایی

میعادگاه دلدادگانی ست که قدر گهربار

حنجره و آهنگ را جدا از زندگی نمی پندارند.ثمره ی این تلاش گوشه چشمی ست تا دل ها با شنیدن سمفونی ات

آرام بگیرند. در هوای موسیقی نامت

امضای خاصی ست که تکرار حنجره ات

را محال می کند.ظهر باشد و گلستان

غزل ها حسن زیرک که بر آبشار

گلوگاه

دلگشایت سهم هر روز نفس بهاری باشد پُر از آرامش و خیال رو به پنجره ای

که مانشت را به تماشاست...